Eigenlijk is het zo dat wij in een positie zijn
Waarin onze fundamentele behoeften vervuld zijn
En de mensen willen meer en meer
Maar het houdt op, op een keer
Zien zij het dan niet
Dat zij zichzelf storten in verdriet
Zij zijn bevoorrecht en mogen verder kijken
En niet de focus leggen op het zich materialistisch verder verrijken
of het perfectioneren van de buitenkant
wat is er toch met de mensen aan de hand
De slapenden doen mee aan deze ratrace
en door al dat gesjees
worden ze ziek en grijpen makkelijk naar een pil
Maar de mensen staan niet even stil
Om naar binnen te kijken
En zichzelf vervolgens te verwezenlijken
Belangrijk is dat zij gaan onderzoeken
Waarmee zij echt iets kunnen toevoegen
En groeien in al hun ware menselijke mogelijkheden
Zodat de aarde op weg kan naar de door iedereen gewenste vrede
Dat is als mens onze heilige taak
En onze verplichting aan deze en ons mooie aard(e)